1.ورزش دو و میدانی
دو و میدانی گروهی از رویدادهای ورزشی است که شامل دویدن رقابتی، پرش، پرتاب و پیاده روی است. رایج ترین انواع مسابقات دو و میدانی عبارتند از: دوومیدانی، دوی جاده ای، دوی کراس کانتری و پیاده روی مسابقه ای.
نتایج مسابقات مسابقه با موقعیت پایان (یا زمان، جایی که اندازه‌گیری می‌شود) تعیین می‌شود، در حالی که پرش‌ها و پرتاب‌ها توسط ورزشکاری برنده می‌شود که بالاترین یا دورترین اندازه‌گیری را از یک سری تلاش‌ها به دست آورد. سادگی مسابقات و عدم نیاز به تجهیزات گران قیمت، دو و میدانی را به یکی از رایج ترین ورزش ها در جهان تبدیل کرده است. دو و میدانی بیشتر یک ورزش انفرادی است، به استثنای مسابقات رله و مسابقات که عملکرد ورزشکاران را برای امتیاز تیمی، مانند کراس کانتری، ترکیب می کند.
دو و میدانی سازمان یافته به بازی های المپیک باستان از 776 قبل از میلاد بازمی گردد. قواعد و قالب مسابقات مدرن در دو و میدانی در اروپای غربی و آمریکای شمالی در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تعریف شد و سپس به سایر نقاط جهان گسترش یافت. اکثر جلسات مدرن سطح بالا تحت نظارت World Athletics، نهاد حاکم جهانی ورزش دو و میدانی، یا فدراسیون های قاره ای و ملی عضو آن برگزار می شود.
نشست دو و میدانی ستون فقرات بازی های المپیک تابستانی را تشکیل می دهد. مهمترین نشست بین المللی دو و میدانی، مسابقات جهانی دو و میدانی است که شامل دو و میدانی، دوی ماراتن و پیاده روی مسابقه می شود. از دیگر مسابقات سطح بالا در دو و میدانی می توان به مسابقات جهانی دو و میدانی کراس کانتری و مسابقات قهرمانی نیمه ماراتن جهانی اشاره کرد. ورزشکاران دارای ناتوانی جسمی در پارالمپیک تابستانی و مسابقات جهانی پارا دو و میدانی رقابت می کنند.
کلمه دو و میدانی از یونانی باستان ἀθλητής (athlētēs، “مبارز در بازی های عمومی”) از ἆθλον (athlon، “جایزه”) یا ἆθλος (athlos، “رقابت”) مشتق شده است. در ابتدا، این اصطلاح مسابقات ورزشی را به طور کلی توصیف می کرد – یعنی مسابقات ورزشی که عمدتاً بر اساس شاهکارهای فیزیکی انسان است. در قرن نوزدهم، اصطلاح دو و میدانی در اروپا تعریف محدودتری پیدا کرد و به ورزش هایی که شامل دویدن، پیاده روی، پریدن و پرتاب رقابتی بود، توصیف شد. این تعریف همچنان در بریتانیا و امپراتوری سابق بریتانیا برجسته است. واژه‌های مرتبط در زبان‌های ژرمنی و رومی نیز معنای مشابهی دارند.
در بیشتر آمریکای شمالی، دو و میدانی مترادف با ورزش به طور کلی است و استفاده تاریخی از این اصطلاح را حفظ می کند. واژه دو و میدانی به ندرت برای اشاره به ورزش دو و میدانی در این منطقه به کار می رود. دوومیدانی ترجیح داده می شود و در ایالات متحده و کانادا برای اشاره به رویدادهای دو و میدانی، از جمله پیاده روی مسابقه ای و دوی ماراتن استفاده می شود (اگرچه دویدن کراس کانتری معمولاً یک ورزش جداگانه در نظر گرفته می شود).
2.فرمول یک
فرمول یک (همچنین به عنوان فرمول 1 یا F1 شناخته می شود) بالاترین کلاس مسابقات اتومبیلرانی بین المللی برای اتومبیل های مسابقه ای تک سرنشین است که توسط فدراسیون بین المللی اتومبیل (FIA) تأیید شده است. این مجموعه متعلق به لیبرتی مدیا، یک شرکت رسانه‌ای آمریکایی است که توسط بنیانگذار و رئیس آن جان سی. مالون کنترل می‌شود و از طریق زیرمجموعه کاملاً تحت مالکیت آن، گروه فرمول یک، کنترل می‌شود. مسابقات قهرمانی رانندگان جهان که در سال 1981 به عنوان قهرمانی فرمول یک جهانی FIA تبدیل شد، یکی از اشکال برتر مسابقات اتومبیل رانی در سراسر جهان از زمان آغاز فصل آن در سال 1950 بوده است. کلمه “فرمول” در نام به مجموعه قوانین اشاره دارد. که خودروهای همه شرکت کنندگان باید با آن مطابقت داشته باشد. یک فصل فرمول یک شامل مجموعه‌ای از مسابقات است که به عنوان جایزه بزرگ (به فرانسوی «جایزه‌های بزرگ» یا «جوایز بزرگ») شناخته می‌شود، که در سراسر جهان در پیست‌های هدفمند و در جاده‌های عمومی بسته برگزار می‌شود.
نتایج هر مسابقه با استفاده از یک سیستم امتیاز برای تعیین دو دوره قهرمانی سالانه جهانی ارزیابی می شود: یکی برای رانندگان، دیگری برای سازندگان. رانندگان باید گواهینامه سوپر معتبر، بالاترین کلاس گواهینامه مسابقه صادر شده توسط FIA را داشته باشند. مسابقات باید در مسیرهایی با درجه “1” (که قبلا “A” بود، که بالاترین درجه صادر شده توسط FIA است، اجرا شود. بیشتر رویدادها در مکان‌های روستایی در مسیرهای هدف‌سازی شده رخ می‌دهند، اما چندین رویداد در خیابان‌های شهر رخ می‌دهند.
ماشین‌های فرمول یک سریع‌ترین ماشین‌های مسابقه جاده‌ای در جهان هستند که به دلیل سرعت‌های بسیار بالا در پیچ‌ها که از طریق تولید مقادیر زیادی نیروی رو به پایین آیرودینامیکی به دست می‌آیند. این خودروها در سال 2017 دستخوش تغییرات عمده ای شدند و بال های جلو و عقب عریض تر و لاستیک های عریض تر را ممکن ساختند که منجر به اوج نیرو در پیچ ها نزدیک به 6.5 گرم جانبی و حداکثر سرعت تقریباً 350 کیلومتر در ساعت (215 مایل در ساعت) شد. از سال 2019، عملکرد موتورهای هیبریدی به حداکثر 15000 دور در دقیقه محدود شده است. خودروها بسیار وابسته به الکترونیک و آیرودینامیک، سیستم تعلیق و لاستیک هستند. کنترل کشش و سایر وسایل کمکی رانندگی از سال 2008 ممنوع شده اند. در حالی که اروپا پایگاه سنتی این ورزش است، مسابقات قهرمانی در سطح جهانی فعالیت می کند و 11 مسابقه از 21 مسابقه در فصل 2019 در خارج از اروپا برگزار می شود. با توجه به اینکه هزینه سالانه اداره یک تیم رده متوسط - طراحی، ساخت و نگهداری خودروها، پرداخت، حمل و نقل – 120 میلیون دلار است، نبردهای مالی و سیاسی آن به طور گسترده گزارش شده است. شهرت و محبوبیت بالای آن باعث ایجاد یک محیط تجاری بزرگ شده است که منجر به سرمایه گذاری های کلان از سوی حامیان مالی و بودجه (صدها میلیونی برای سازندگان) شده است. در 23 ژانویه 2017 لیبرتی مدیا تکمیل خرید دلتا تاپکو، شرکتی که فرمول یک را کنترل می‌کند، از شرکت سهامی خصوصی CVC Capital Partners به مبلغ 8 میلیارد دلار تأیید کرد. در آگوست 2020، یک قرارداد جدید کنکورد توسط تمام 10 تیم فرمول یک امضا شد. تعهد آنها به این ورزش تا سال 2025، از جمله سقف بودجه 145 میلیون دلاری برای توسعه خودرو برای حمایت از رقابت برابر و توسعه پایدار در آینده.
PGA.
